Το ερώτημά μας αφορά

• στο έργο των εσωτερικών σχολών ή “μαθητειών” όπως καλούνται μερικές φορές και

• στην εκπαίδευση και εξασφάλιση των ζηλωτών που εργάζονται σ’ αυτές.

Πρώτα απ’ όλα θα ήθελα να διευκρινίσω ένα σημείο.

Το μεγάλο εμπόδιο στο έργο της πλειονότητας των εσωτερικών σχολών αυτή την εποχή είναι η αίσθηση της χωριστικότητάς τους και της αδιαλλαξίας τους για τις άλλες σχολές και μεθόδους.

Oι αρχηγοί αυτών των σχολών χρειάζεται να αφομοιώσουν το ακόλουθο γεγονός.

Όλες οι σχολές

που αναγνωρίζουν την επιρροή της πέραν των Ιμαλαΐων Στοάς και

των οποίων οι εργάτες συνδέονται συνειδητά ή ασυνείδητα με τους Διδασκάλους της Σοφίας, όπως ο Διδάσκαλος Μορύα ή ο Διδάσκαλος Κ.Χ.,

αποτελούν μία σχολή και είναι τμήμα μιας “μαθητείας”.

Συνεπώς δεν υπάρχει λοιπόν καμιά ουσιαστική διαμάχη ενδιαφερόντων και

στην εσώτερη πλευρά – αν λειτουργούν με κάποιο τρόπο αποτελεσματικά – οι διάφορες σχολές και παρουσιάσεις θεωρούνται μια ενότητα.

Δεν υπάρχει καμιά βασική διαφορά στη διδασκαλία,

ακόμη κι αν η χρησιμοποιούμενη ορολογία μπορεί να διαφέρει,

η τεχνική του έργου είναι ουσιαστικά ταυτόσημη.

Αν το έργο των Μεγάλων πρόκειται να προχωρήσει όπως είναι επιθυμητό σ’ αυτές τις ημέρες της έντασης και της παγκόσμιας ανάγκης,

είναι επιτακτικό αυτοί οι όμιλοι ν’ αναγνωρίσουν την αληθινή ενότητα

• του στόχου

• της καθοδήγησης και

• της τεχνικής τους.

Οι αρχηγοί τους πρέπει ν’ αντιληφθούν ότι ο φόβος των άλλων αρχηγών και η επιθυμία τους να είναι η ομάδα τους αριθμητικά πιο σημαντική, είναι εκείνη που τους υπαγορεύει τη συχνή χρήση των φράσεων, “Αυτή είναι μια διαφορετική μαθητεία”, ή “Το έργο τους δεν είναι ίδιο με το δικό μας”. Είναι αυτή η στάση που εμποδίζει την αληθινή ανάπτυξη της πνευματικής ζωής και κατανόησης μεταξύ των πολλών σπουδαστών που συγκεντρώνονται στις πολλές εξωτερικές οργανώσεις.

Αυτή την εποχή τους σπουδαστές μολύνει η “μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας”.

Oι αρχηγοί και τα μέλη μιλούν με όρους του “δικού μας” και του “δικού σας”, εκείνης ή της άλλης “ μαθητείας ” και εκείνης της μεθόδου που είναι σωστή – συνήθως της δικής τους – και της άλλης μεθόδου που ίσως είναι σωστή, αλλά μάλλον είναι αμφίβολη, αν δεν είναι σαφώς λάθος.

O καθένας θεωρεί τη δική του ομάδα ειδικά εγγυημένη για τους σπουδαστές και τον τρόπο καθοδήγησής τους και απειλούν τα μέλη τους με φρικτά αποτελέσματα αν συνεργασθούν με μέλη άλλων ομάδων.

Αντίθετα πρέπει ν’ αναγνωρίσουν ότι όλοι οι σπουδαστές σε ανάλογες σχολές που εργάζονται υπό τις ίδιες πνευματικές ωθήσεις είναι μέλη της μίας σχολής και συνδέονται σε μια βασική υποκειμενική ενότητα.

Πρέπει να έρθει ο καιρός που τα διάφορα και προς το παρόν χωριστικά εσωτερικά σώματα θα πρέπει να διακηρύξουν την ταυτότητά τους, όταν οι αρχηγοί και οι εργάτες και οι γραμματείς θα ανταποκριθούν ο ένας τον άλλον και θα μάθουν να γνωρίζουν και να κατανοούν ο ένας τον άλλον.

Κάποια μέρα αυτή η αναγνώριση και η κατανόηση θα τους φέρουν στο σημείο όπου θα προσπαθούν

• να συμπληρώσουν ο ένας τις προσπάθειες του άλλου

• να ανταλλάξουν τις ιδέες τους και

έτσι αληθινά και στην πράξη να αποτελέσουν ένα μεγάλο κολλέγιο εσωτερισμού στον κόσμο, με διάφορες τάξεις και βαθμούς, αλλά

όπου όλοι θα είναι απασχολημένοι με το έργο της εκπαίδευσης των ζηλωτών και της προετοιμασίας τους για τη μαθητεία, ή της επίβλεψης του έργου των μαθητών καθώς προετοιμάζονται να λάβουν μύηση.

Τότε θα πάψουν οι τωρινές προσπάθειες να εμποδίζουν ο ένας το έργο του άλλου

με τη σύγκριση των μεθόδων και των τεχνικών

την επίκριση και τη δυσφήμηση

με την απειλή και την καλλιέργεια του φόβου και

την επιμονή στην αποκλειστικότητα.

Αυτές οι στάσεις και μέθοδοι εμποδίζουν αυτή την εποχή την είσοδο του καθαρού φωτός της αλήθειας.

Oι ζηλωτές σ’ αυτές τις σχολές παρουσιάζουν ένα διαφορετικό πρόβλημα από εκείνο του συνηθισμένου ψυχισμού και της διαμεσότητας.

Αυτοί οι άνδρες και γυναίκες έχουν προσφέρει τον εαυτό τους για διανοητική εκπαίδευση και έχουν υποβάλλει τον εαυτό τους σε μια αναγκαστική διαδικασία που αποσκοπεί να φέρει μια πλήρη άνθηση της ψυχής σε μια πρώιμη καρποφορία και αυτό για να υπηρετήσουν πιο γοργά και αποτελεσματικά τη φυλή και για να συνεργασθούν με το σχέδιο της Ιεραρχίας.

Τέτοιοι σπουδαστές εκτίθενται συνεπώς σε κινδύνους και δυσκολίες που θα είχαν αποφευχθεί αν επέλεγαν να ακολουθήσουν τον πιο αργό και σίγουρο δρόμο.

Αυτό το γεγονός πρέπει να το αντιληφθούν όλοι οι εργάτες σε τέτοιες σχολές και το πρόβλημα πρέπει να εξηγηθεί προσεκτικά στον εισερχόμενο ζηλωτή, έτσι ώστε

• να μπορεί να διαφυλάξει τον εαυτό του και

• να ακολουθεί προσεκτικά τους κανόνες και τις οδηγίες.

Δεν πρέπει να του επιτραπεί να φοβάται ή να αρνηθεί να υποβληθεί στην αναγκαστική αυτή διαδικασία, αλλά

• πρέπει να εισέλθει με ορθάνοιχτα μάτια και

• πρέπει να διδαχθεί να αποδέχεται ΄

• τις προστασίες που του προσφέρονται καθώς και

• την εμπειρία των πρεσβύτερων σπουδαστών.

Η έμφαση σε όλες τις εσωτερικές σχολές δίνεται αναγκαστικά και ορθά στο διαλογισμό.

Μιλώντας τεχνικά,

ο διαλογισμός είναι η διαδικασία με την οποία αφυπνίζεται το κέντρο της κεφαλής,

έρχεται κάτω από έλεγχο και χρησιμοποιείται.

Όταν συμβαίνει αυτό, η ψυχή και η προσωπικότητα συντονίζονται και συγχωνεύονται και λαμβάνει χώρα η ενοποίηση που προκαλεί στο ζηλωτή μια εισροή πνευματικής ενέργειας,

• ζωογονώντας ολόκληρη την ύπαρξή του σε δραστηριότητα και

• φέρνοντας στην επιφάνεια το λανθάνον καλό καθώς και το κακό.

Εδώ βρίσκεται μεγάλο μέρος του προβλήματος και αρκετός ίνδυνος.

Απ’ όπου και η έμφαση που δίνεται στις αληθινές σχολές για την ανάγκη αγνότητας και αλήθειας.

Έχει δοθεί υπερέμφαση στην ανάγκη για φυσική αγνότητα και δε δόθηκε επαρκής έμφαση στην αποφυγή κάθε φανατισμού και αδιαλλαξίας.

Οι δύο αυτές ποιότητες εμποδίζουν το σπουδαστή πολύ περισσότερο από μια εσφαλμένη δίαιτα και τρέφουν τα πυρά της χωριστικότητας περισσότερο από κάθε άλλο παράγοντα.

O διαλογισμός συνεπάγεται πάντοτε και καθημερινά μια προσηλωμένη ζωή.

Αυτό αναγκαστικά προκαλεί υπερβολική ένταση στα εγκεφαλικά κύτταρα, γιατί

• οδηγεί τα ήρεμα κύτταρα σε δραστηριότητα και

• αφυπνίζει την εγκεφαλική συνείδηση στο φως της ψυχής.

Αυτή η διαδικασία του μεθοδικού διαλογισμού,

όταν

εκτελεσθεί για μια περίοδο ετών και

συμπληρωθεί από μια διαλογιστική ζωή και προσηλωμένη υπηρεσία,

θα αφυπνίσει επιτυχώς ολόκληρο το σύστημα

θα φέρει τον κατώτερο άνθρωπο υπό την επιρροή και τον έλεγχο του πνευματικού ανθρώπου

θα αφυπνίσει επίσης τα κέντρα δύναμης στο αιθερικό σώμα και

θα διεγείρει σε δραστηριότητα εκείνο το μυστηριώδες ρεύμα ενέργειας που κοιμάται στη βάση της σπονδυλικής στήλης.

Όταν αυτή η διαδικασία προωθηθεί

με προσοχή

με τις κατάλληλες προφυλάξεις και

υπό καθοδήγηση και

όταν η διαδικασία καλύψει μια μεγάλη περίοδο χρόνου,

υπάρχει μικρός κίνδυνος και

η αφύπνιση θα γίνει κανονικά και υπό το νόμο της ίδιας της ύπαρξης.

Αν όμως ο συντονισμός και η αφύπνιση γίνει βίαια, ή επέλθει με ασκήσεις διαφόρων ειδών

προτού να είναι έτοιμος ο σπουδαστής και

προτού τα σώματά του συντονισθούν και αναπτυχθούν,

τότε ο ζηλωτής οδηγείται στην καταστροφή.

Oι αναπνευστικές ασκήσεις ή η εκγύμναση στην πραναγιάμα πρέπει να γίνονται πάντα με την καθοδήγηση ειδικού και μόνο μετά από χρόνια

πνευματικής εφαρμογής

αφιέρωσης και

υπηρεσίας.

Η συγκέντρωση στα κέντρα δύναμης του σώματος, με σκοπό την αφύπνισή τους, πρέπει πάντα να αποφεύγεται.

Η συγκέντρωση αυτή θα προκαλέσει υπερδιέγερση και το άνοιγμα των θυρών στο αστρικό πεδίο, τις οποίες ο σπουδαστής δύσκολα θα κλείσει.

Δεν μπορώ παρά να εντυπώσω έντονα στους ζηλωτές όλων των αποκρυφιστικών σχολών ότι

η γιόγκα της μεταβατικής αυτής περιόδου είναι η γιόγκα

της προσηλωμένης πρόθεσης

του κατευθυνόμενου σκοπού

της συνεχούς άσκησης στην Παρουσία του Θεού και

ενός καθορισμένου κανονικού διαλογισμού που προωθείται συστηματικά και σταθερά για αρκετά χρόνια προσπάθειας.

Όταν γίνει αυτό με απόσπαση και παράλληλα με μια ζωή αγαπητικής υπηρεσίας,

η αφύπνιση των κέντρων και

η ανύψωση του κοιμώμενου πυρός της κουνταλίνι

θα προωθηθεί με ασφάλεια και υγεία και το όλο σύστημα θα έρθει στο απαιτούμενο στάδιο της “ζωντάνιας”.

Δεν μπορώ παρά να συμβουλέψω έντονα τους σπουδαστές

να μην ακολουθούν τις εντατικές διαλογιστικές διαδικασίες επί ώρες ή

να μην ασκούνται σε πρακτικές που αποσκοπούν

στην αφύπνιση των πυρών του σώματος

στην αφύπνιση κάποιου ιδιαίτερου κέντρου και

στην ανύψωση του οφιοειδούς πυρός.

Η γενική παγκόσμια διέγερση είναι τόσο μεγάλη αυτή την εποχή και

ο μέσος ζηλωτής είναι τόσο ευαίσθητος και τέλεια οργανωμένος,

ώστε

ο υπερβολικός διαλογισμός

η φανατική δίαιτα

η μείωση των ωρών του ύπνου ή

το ακατάλληλο ενδιαφέρον και η έμφαση στις ψυχικές εμπειρίες

θα διαταράξουν τη νοητική ισορροπία και συχνά θα προκαλέσουν ανεπανόρθωτη βλάβη.

Ας αφεθούν οι σπουδαστές των εσωτερικών σχολών σ’ ένα

σταθερό

ήσυχο και

χωρίς συναισθηματισμούς

έργο.

Ας αποφύγουν τις παρατεταμένες ώρες μελέτης και διαλογισμού.

Τα σώματά τους είναι προς το παρόν ανίκανα για την απαιτούμενη ένταση και μπορούν μόνο να βλάψουν τον εαυτό τους.

Ας ζουν μια κανονική δραστήρια ζωή, ενθυμούμενοι μέσα στην πίεση των καθημερινών υποχρεώσεων και της υπηρεσίας ποιοι ουσιαστικά είναι και ποιος είναι ο στόχος και οι σκοποί τους.

Ας διαλογίζονται κανονικά κάθε πρωί, αρχίζοντας από ένα διάστημα δεκαπέντε λεπτών που δε θα υπερβαίνει ποτέ τα σαράντα λεπτά.

Ας ξεχαστούν στην υπηρεσία και ας μη συγκεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στην ψυχική τους ανάπτυξη.

Ας εκπαιδεύσουν το νου τους με έναν κανονικό τρόπο μελέτης και

ας μάθουν να σκέπτονται με νοημοσύνη,

έτσι ώστε

ο νους τους να μπορεί

να ισορροπήσει τα συναισθήματά τους και

να τους επιτρέψει να ερμηνεύουν ορθά αυτό που προσεγγίζουν

καθώς η επίγνωσή τους αυξάνει και η συνείδησή τους διευρύνεται.

Oι σπουδαστές χρειάζεται να θυμούνται ότι η αφοσίωση στην Ατραπό ή στο Διδάσκαλο δεν είναι αρκετή.

Τα Μεγάλα Όντα αναζητούν νοήμονες συνεργάτες και εργάτες παρά αφοσίωση στις Προσωπικότητές Τους και

ένας σπουδαστής που βαδίζει ανεξάρτητα στο φως της δικής του ψυχής θεωρείται από Αυτούς ένα εργαλείο στο οποίο μπορούν να βασιστούν περισσότερο από έναν αφιερωμένο φανατικό.

Το φως της ψυχής του θ’ αποκαλύψει στον ειλικρινή ζηλωτή την ενότητα που υπόκειται σ’ όλες τις ομάδες και θα του επιτρέψει να εξαλείψει το δηλητήριο της αδιαλλαξίας που μολύνει και εμποδίζει τόσους πολλούς.

Το φως της ψυχής του θα κάνει τον ειλικρινή ζηλωτή ν’ αναγνωρίσει τα πνευματικά θεμελιώδη που καθοδηγούν τα βήματα της ανθρωπότητας.

Θα τον αναγκάσει να παραβλέψει την αδιαλλαξία και το φανατισμό και τη χωριστικότητα που χαρακτηρίζουν το μικρόνουν και τον αρχάριο στην Ατραπό και

θα τον βοηθήσει να τους αγαπά έτσι ώστε ν’ αρχίσουν

να βλέπουν πιο αληθινά και

να επεκτείνουν τον ορίζοντά τους.

Θα του επιτρέψει να εκτιμήσει αληθινά την εσωτερική αξία της υπηρεσίας και

θα του διδάξει πάνω απ’ όλα να ασκεί εκείνη την αβλάβεια που είναι η κατεξοχήν ποιότητα κάθε υιού του Θεού.

Μια αβλάβεια

που δε λέει κάποιο λόγο που μπορεί να βλάψει ένα άλλο πρόσωπο

που δε σκέφτεται κάποια σκέψη που θα μπορούσε να δηλητηριάσει ή να προκαλέσει παρανόηση και δεν προκαλεί κάποια δράση που θα μπορούσε να βλάψει στο ελάχιστο τους αδελφούς του,

αυτή είναι η κύρια αρετή που θα επιτρέψει στο σπουδαστή του εσωτερισμού να βαδίσει με ασφάλεια τη δύσκολη ατραπό της ανάπτυξης.

Όταν

η έμφαση βρίσκεται στην υπηρεσία των συνανθρώπων του και

η τάση της δύναμης της ζωής είναι προς τα έξω στον κόσμο,

τότε

υπάρχει ελευθερία από τον κίνδυνο και

ο ζηλωτής μπορεί να διαλογισθεί με ασφάλεια, ν’ ανατείνει και να εργάζεται.

Το κίνητρό του είναι αγνό και επιδιώκει

ν’ αποκεντρώσει την προσωπικότητά του και

να μετατοπίσει την εστίαση της προσοχής του μακρυά από τον εαυτό του και πάνω στην ομάδα.

Έτσι η ζωή της ψυχής μπορεί να διαχυθεί από αυτόν και

να εκφρασθεί σαν αγάπη προς όλα τις υπάρξεις.

Γνωρίζει ότι ο ίδιος είναι τμήμα ενός συνόλου και

ότι η ζωή αυτού του συνόλου μπορεί να ρέει μέσα από αυτόν συνειδητά,

οδηγώντας τον σε μια αντίληψη της αδελφότητας και της εναδικότητάς του

σε σχέση με όλες τις εκδηλωμένες ζωές.